Πιστεύω...

Ενα απο τα πιο υσχυρά πράγματα στη ζωή είναι η πίστη... Η πίστη στον εαυτό σου, στο Θεό, στα πράγματα που συμβαίνουν γύρω σου, στους ανθρώπους।
Η πίστη είναι σαν ένα λουλούδι.... Ανθίζει με τα μόρια του αέρα, με τους σπόρους που μεταφέρουν τα πουλιά, και πεθαίνει όταν ξεριζωθεί απ'το χώμα... Ή εαν έρθει μια τρομερή καταιγίδα...
Η πίστη μένει βαθιά θαμμένη μέσα σου ακόμα και μετά από μια τρομερή κατάσταση, όπου μένεις αβοήθητος, χωρίς καμιά πίστη και ελπίδα।
Μήν απελπίζεσαι, γιατί με το πρώτο φως του ήλιου, με τον πρώτο καλό λόγο, με τον πρώτο σπόρο που θα μεταφέρει ένα πουλί, με την πρώτη αγκαλιά, με τον πρώτο ήχο της λέξης σ'αγαπώ, η πίστη θα ανθίσει ξανά μέσα σου, σαν το πιο όμορφο λουλούδι...

Ασυναρτησίες

Οι αλήθειες είναι σαν τα ψάρια σε μια λίμνη... Κολυμπάνε γύρω σου αλλά αν το νερό είναι θολό δεν μπορείς να τα δείς।
Η διαφορά ανάμεσα στο ψέμα και στην αλήθεια είναι ότι το ψέμα συνήθως καθησυχάζει ενώ η αλήθεια αφυπνίζει। Όποιος θέλει να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου προτιμά το ψέμα।
Ρώτα και μάθε και κρίνε।
Άν δεν θες να ρωτήσεις μή μάθεις και μήν κρίνεις।
Βούτα μέσα στο καθαρό νερό της αλήθειας, και μη φοβάσαι η αλήθεια πονάει, αλλά μόνο στην αρχή!

Το αστέρι του καλοκαιριού

Κάτω απ' τις γαλάζιες κορδέλες, ανάμεσα στα χάλκινα και κόκκινα φύκια, μέσα στον άσπρο αφρό, κολυμπάει και χάνεται, αναδύεται και βυθίζεται, το αστέρι του καλοκαιριού।

Καθρεφτίζεται πάνω στα αλμυρά βότσαλα και τα υγρά κοχύλια । Αντιφεγγίζει πάνω στις κρύες αμμουδιές της καλοκαιριάτικης νύχτας και λιώνει και αυτό το ίδιο από το φώς του καλοκαιριάτικου ήλιου...

Καθρεφτίζεται πάνω στα χαμόγελα και τους ήχους των ανθρώπων που πλατσουρίζουν।

Τρώει παγωτό φράουλα και καρπούζι... Γελάει με το παραμικρό... Ζωντανεύει κάθε κύτταρο, το αστέρι αυτό, του καλοκαιριού!

Ιούνιος...!

Διάβασα ότι οι παπαγάλοι, αυτοί οι ωραίοι, οι πολύχρωμοι, οι εξωτικοί, μακάο τους λένε νομίζω (;), όλη τους τη ζωή την περνάνε με ένα μόνο σύντροφο। Διαλέγουν δηλαδή το πολύχρωμο, όμορφο ταίρι τους, και ζούν μαζί του μέχρι το τέλος... Τι ωραίο παράδειγμα μας δίνει η φύση, όταν στον ανθρώπινο κόσμο έχουμε συνηθίσει μέσα στην ποικιλία όλων των ειδών... Ποικιλία στα πάντα από φαγητό μέχρι το σύντροφό μας।

Ποικιλία στη ζωή μας, στη δουλειά μας, μήπως και χάσουμε κάποια ανεκμετάλλευτη ευκαιρία।

Κυνηγάμε συνέχεια το άπιαστο, και αυτό που έχουμε δεν μας είναι αρκετό... Κυνηγάμε το καλύτερο... Έτσι λέμε.... Μήπως όμως είναι δικαιολογία για να συνεχίσουμε να πετάμε απο το ένα κλαρί στο άλλο και να μήν στεκόμαστε πουθενά;

Τώρα που έρχεται και καλοκαίρι, ο καιρός είναι πιο γλυκός, πιο ζεστός, ας πούμε και εμείς να γίνουμε πιο δοτικοί ας μη κυνηγάμε συνέχεια το διαφορετικό।

Ας γίνουμε δοτικοί σε αυτούς που έχουμε.... Ακόμα και αν δεν μείνουμε για πάντα μαζί σαν τους μακάο, τουλάχιστον θα έχουμε ηρεμήσει λιγάκι...

Καλο Μήνα!!!

Τώρα που αργεί να νυχτώνει...

Είναι πέντε και μισή και απο το (μισό) παράθυρο μου βλεπω τον ήλιο να δύεται στη θάλασσα... Ακόμα υπάρχει τέτια ώρα; Πάλι καλά, η μέρα μεγαλώνει, ο χειμώνας φεύγει, ή μάλλον έφυγε ήδη! Αντίο και στο Χειμώνα λοιπον... Έτσι κι αλλιώς έχουμε μάθει να λέμε αντίο, αντίο σε ανθρώπους, πράγματα και καταστάσεις। Εχουμε πει αντιο σε ανθρώπους που υπάρχουν ακόμα βέβαια॥ αλλα απ' τη ζωή μας έχουνε πάθει εξαφάνιση... Το ίδιο και πράγματα και καταστάσεις, έχουν αλλάξει και αυτά, πολλά και διάφορα॥ Ευτυχώς δηλαδή γιατί χωρίς αλλαγές κακά τα ψέματα, η ζωή θα ΄ταν λιγάκι μονότονη και ... μονόχνωτη।
Αντίο λοιπόν στο Χειμώνα, που αν είχε μορφή θα τον έβλεπα σαν γεράκο γλυκούλι, αλλα κατα βάθος λιγάκι στρυφνό! Και ας καλοσωρίσουμε την καινούρια Άνοιξη। Ας αφήσουμε παλιά πράγματα κα καταστάσεις, που έχουνε τελειώσει, και ας ασχοληθούμε με κάτι καινούριο, έτσι για αλλαγή!