Το αστέρι του καλοκαιριού

Κάτω απ' τις γαλάζιες κορδέλες, ανάμεσα στα χάλκινα και κόκκινα φύκια, μέσα στον άσπρο αφρό, κολυμπάει και χάνεται, αναδύεται και βυθίζεται, το αστέρι του καλοκαιριού।

Καθρεφτίζεται πάνω στα αλμυρά βότσαλα και τα υγρά κοχύλια । Αντιφεγγίζει πάνω στις κρύες αμμουδιές της καλοκαιριάτικης νύχτας και λιώνει και αυτό το ίδιο από το φώς του καλοκαιριάτικου ήλιου...

Καθρεφτίζεται πάνω στα χαμόγελα και τους ήχους των ανθρώπων που πλατσουρίζουν।

Τρώει παγωτό φράουλα και καρπούζι... Γελάει με το παραμικρό... Ζωντανεύει κάθε κύτταρο, το αστέρι αυτό, του καλοκαιριού!

Ιούνιος...!

Διάβασα ότι οι παπαγάλοι, αυτοί οι ωραίοι, οι πολύχρωμοι, οι εξωτικοί, μακάο τους λένε νομίζω (;), όλη τους τη ζωή την περνάνε με ένα μόνο σύντροφο। Διαλέγουν δηλαδή το πολύχρωμο, όμορφο ταίρι τους, και ζούν μαζί του μέχρι το τέλος... Τι ωραίο παράδειγμα μας δίνει η φύση, όταν στον ανθρώπινο κόσμο έχουμε συνηθίσει μέσα στην ποικιλία όλων των ειδών... Ποικιλία στα πάντα από φαγητό μέχρι το σύντροφό μας।

Ποικιλία στη ζωή μας, στη δουλειά μας, μήπως και χάσουμε κάποια ανεκμετάλλευτη ευκαιρία।

Κυνηγάμε συνέχεια το άπιαστο, και αυτό που έχουμε δεν μας είναι αρκετό... Κυνηγάμε το καλύτερο... Έτσι λέμε.... Μήπως όμως είναι δικαιολογία για να συνεχίσουμε να πετάμε απο το ένα κλαρί στο άλλο και να μήν στεκόμαστε πουθενά;

Τώρα που έρχεται και καλοκαίρι, ο καιρός είναι πιο γλυκός, πιο ζεστός, ας πούμε και εμείς να γίνουμε πιο δοτικοί ας μη κυνηγάμε συνέχεια το διαφορετικό।

Ας γίνουμε δοτικοί σε αυτούς που έχουμε.... Ακόμα και αν δεν μείνουμε για πάντα μαζί σαν τους μακάο, τουλάχιστον θα έχουμε ηρεμήσει λιγάκι...

Καλο Μήνα!!!