Πόσο δυνατός είσαι φαίνεται...

Όταν όλα γύρω σου καταρρέουν σαν ένας πύργος απο τραπουλόχαρτα

Όταν όλα γύρω σου φαίνονται σαν βομβαρδισμένο τοπίο, όταν όλα όσα ήξερες έχουν χάσει την αξία τους, το νόημά τους.

Και καλά ως εδώ. Μπορείς να κρατηθείς, να φαίνεσαι δυνατός, να είσαι ακόμα. 

Όταν όμως οι άνθρωποι που αγαπάς, όταν εκείνοι που νόμιζες πως ήξερες, που νόμιζες πως είχαν μια ποιότητα, ένα πλασματικό χαρακτήρα διαφορετικό στο μυαλό σου το ομιχλώδες, όταν εκείνοι φανούν στα μάτια σου όπως πραγματικά είναι, μικροί, ανώφελοι, ασήμαντοι, παρασυρμένοι απο δαίμονες όχι και τόσο τρομερούς, αλλά απο  μικρά πονηρά δαιμόνια που λίγο να προσπαθούσαν να κατάφερναν να απωθήσουν, όταν παρασύρονται και καίγονται απο ασήμαντα, ποταπά δαιμόνια, τότε πως μπορείς να είσαι δυνατός;

Όταν ξέρεις ότι έχεις ζήσει μέσα στο ψέμα, την υποκρισία, την αιωνίως επαναμβανόμενη παράσταση που ο ίδιος έχεις στήσει, τότε δεν μπορείς να είσαι δυνατός.

Έχεις κάθε δικαιολογία του κόσμου να σπάσεις.

Γιατί, οι άνθρωποι που αγάπησες δεν έχουν πλέον (τόση) αξία.